کد مطلب:124441 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
بردباری و گذشت امام حسن
[68]-260- خوارزمی می گوید:
شخص موثقی گفت:مروان بن حكم، حسن بن علی علیه السلام را ناسزا گفت و چون خاموش شد، امام حسن علیه السلام فرمود:من اثر گناه تو را پاك نمی كنم، و لیكن دیدار من و تو نزد خدا باشد كه اگر راست گفتی، خدا پاداش راستی ات دهد، و اگر دروغ گفتی، خدا سزای دروغت دهد، و خدا كیفر دهنده تر از من است. [1] .
[69]-261- و نیز می گوید:و نقل شده است:
یكی از غلامان امام حسن علیه السلام، گناهی كرد كه كیفر داشت، و فرمود:تا او را بزنند، و او گفت:مولای من! (و العافین عن الناس) [2] ؛ و آن عفوكنندگان [خطای] مردم.
فرمود:تو را بخشیدم.
غلام گفت:(والله یحب المحسنین) [3] ؛ و خدا نیكوكاران را دوست دارد.
[ صفحه 236]
فرمود:تو در راه خدا آزادی، و [نیز] دو برابر آنچه به تو بخشیدم نزد من داری. [4] .
[70]-262- ابن عساكر با سند خود نقل كرده است:
مردی كه با علی علیه السلام دشمنی می كرد، به مدینه آمد و درمانده شد و توشه و مركبی نداشت و از درماندگی خود، نزد یكی از اهل مدینه شكوه برد. او گفت:نزد حسن بن علی علیه السلام بشتاب. و آن مرد گفت:من به این وضع، جز در راه [كینه ی] حسن، و پدر حسن نیفتاده ام. و به او گفته شد:خیری نمی یابی مگر از حسن علیه السلام. و او [به ناچار] نزد امام حسن علیه السلام آمد و از درماندگی خود شكایت كرد، و امام حسن علیه السلام دستور داد تا توشه و مركب به او بدهند، و او گفت:«خدا داناتر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد» و به امام حسن علیه السلام گفته شد:كسی كه تو و پدر تو را دشمن می دارد، نزد شما می آید و شما به او توشه و مركب می دهی؟! فرمود:آیا آبروی خد را در برابر توشه و مركبی، از او خریداری نكنم؟! [5] .
شخص موثقی گفت:مروان بن حكم، حسن بن علی علیه السلام را ناسزا گفت و چون خاموش شد، امام حسن علیه السلام فرمود:من اثر گناه تو را پاك نمی كنم، و لیكن دیدار من و تو نزد خدا باشد كه اگر راست گفتی، خدا پاداش راستی ات دهد، و اگر دروغ گفتی، خدا سزای دروغت دهد، و خدا كیفر دهنده تر از من است. [1] .
[69]-261- و نیز می گوید:و نقل شده است:
یكی از غلامان امام حسن علیه السلام، گناهی كرد كه كیفر داشت، و فرمود:تا او را بزنند، و او گفت:مولای من! (و العافین عن الناس) [2] ؛ و آن عفوكنندگان [خطای] مردم.
فرمود:تو را بخشیدم.
غلام گفت:(والله یحب المحسنین) [3] ؛ و خدا نیكوكاران را دوست دارد.
[ صفحه 236]
فرمود:تو در راه خدا آزادی، و [نیز] دو برابر آنچه به تو بخشیدم نزد من داری. [4] .
[70]-262- ابن عساكر با سند خود نقل كرده است:
مردی كه با علی علیه السلام دشمنی می كرد، به مدینه آمد و درمانده شد و توشه و مركبی نداشت و از درماندگی خود، نزد یكی از اهل مدینه شكوه برد. او گفت:نزد حسن بن علی علیه السلام بشتاب. و آن مرد گفت:من به این وضع، جز در راه [كینه ی] حسن، و پدر حسن نیفتاده ام. و به او گفته شد:خیری نمی یابی مگر از حسن علیه السلام. و او [به ناچار] نزد امام حسن علیه السلام آمد و از درماندگی خود شكایت كرد، و امام حسن علیه السلام دستور داد تا توشه و مركب به او بدهند، و او گفت:«خدا داناتر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد» و به امام حسن علیه السلام گفته شد:كسی كه تو و پدر تو را دشمن می دارد، نزد شما می آید و شما به او توشه و مركب می دهی؟! فرمود:آیا آبروی خد را در برابر توشه و مركبی، از او خریداری نكنم؟! [5] .
[1] مقتل الحسين عليه السلام:131.
[2] آل عمران، آيه ي 134.
[3] همان.
[4] مقتل الحسين عليه السلام:131.
[5] تاريخ ابن عساكر (ترجمة الامام الحسن عليه السلام):149، ح 251.